TNPSC

தமிழ் வளர்த்த சான்றோர் தமிழ் வளர்த்த சான்றோர்: புதுக்கவிதைக்கு = பாரதியார் சமுதாய புரட்சிக்கு = பாரதிதாசன் பொதுவுடைமை = திரு.வி.க தனித்தமிழுக்கு = மறைமலையடிகள் பேச்சுக்கலை = அறிஞர் அண்ணா சிறுகதை = புதுமைப்பித்தன் வீரமாமுனிவர்(1680 – 1747): இவர் இத்தாலி நாட்டில் பிறந்தார். இவரின் இயற்பெயர் “கான்ஸ்டாண்டின் ஜோசப் பெஸ்கி”. இவர் தம் முப்பதாம் வயதில் தமிழகம் வந்தார். தமிழின் மீது கொண்ட பற்றின் காரணமாக தன் பெயரை “தைரியநாதன்” என மாற்றிகொண்டார். பின்னர் […]

திருக்குறள் சொற்பொருள்: வினை – செயல் காப்பு – காவல் நீரவர் – அறிவுடையார் கேண்மை – நட்பு நவில்தொறும் – கற்கக்கற்க நயம் – இன்பம் நகுதல் – சிரித்தல் கிழமை – உரிமை அகம் – உள்ளம் ஆறு – நல்வழி உய்த்து – செலுத்தி உடுக்கை – ஆடை கொட்பின்றி – வேறுபாடு இல்லாமல் புனைதல் – புகழ்தல் ஆசிரியர் குறிப்பு: பெயர் = திருவள்ளுவர் வேறுபெயர்கள் = முதற்பாவலர், பொய்யில் புலவர்,

தேம்பாவணி சொற்பொருள்: நகை – புன்னகை முகை – மொட்டு மேனி – உடல் ஆசிரியர் குறிப்பு: பெயர் = வீரமாமுனிவர் இயற்பெயர் = கான்ஸ்டாண்டின் ஜோசப் பெஸ்கி பெற்றோர் = கொண்டல் போபெஸ்கி, எலிசபெத் பிறந்த ஊர் = இத்தாலி நாட்டில் காஸ்திக்கிளியோன் அறிந்த மொழிகள் = இத்தாலியம், இலத்தின், கிரேக்கம், எபிரேயம், தமிழ், தெலுங்கு, சமஸ்கிருதம் தமிழ்க் கற்பித்தவர் = மதுரைச் சுப்ரதீபக் கவிராயர் சிறப்பு = முப்பதாம் வயதில் தமிழகம் வந்து தமிழ்

விக்ரமசோழன் உலா பாடலின் பொருள்: குடகு மலையை ஊடறுத்து அலைமோதும் காவிரியைத் தந்தவன் = கவேரன். தெளிந்த அருவியை உடைய மேரு மலையின் உச்சியில் புலிக்கொடி நாட்டி, பொன்னியாகிய காவிரியின் இருகரைகளையும் உயர்த்திக் கட்டியவன் = சோழன் கரிகாலன். பொய்கையாரின் களவழி நாற்பது பாடலுக்குப் பரிசாக் சேரமான் கணைக்கால் இரும்பொறையைச் சிறைவீடு செய்தவன் = சோழன் செங்கணான். போரில் பெருமையாக எண்ணத்தக்க விழுப்புண்கள் 96ம் பெற்றவன் = சோழன் விசயாலயன். சிவபெருமான் ஆடலரசாய்க் காட்சிதரும் தில்லைக்குப் பொன்வேய்ந்தவன்

திருமந்திரம் உடம்பார் அழியின் உயிரார் அழிவர் திடம்பட மெய்ஞ்ஞானம் சேரவும் மாட்டார் உடம்பை வளர்க்கும் உபாயம் அறிந்தே உடம்பை வளர்த்தேன் உயிர்வளர்த் தேனே -திருமூலர் சொற்பொருள்: திடம் – உறுதி மெய்ஞ்ஞானம் – மெய்யறிவு உபாயம் – வழிவகை ஆசிரியர் குறிப்பு: பெயர் – மூலன் என்னும் பெயர், திரு என்னும் பெயரடை பெற்று, அத்துடன் அர் என்னும் மரியாதைப்பன்மையும் பெற்று, திருமூலர் என ஆயிற்று. காலம் – ஐந்தாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதி. நூல் குறிப்பு: சைவத்

நாடகக்கலை நாடகம் – பொருள் விளக்கம்: நாடு + அகம் = நாடகம் நாட்டை அகத்தில் கொண்டது நாடகம். நாட்டின் கடந்த காலத்தையும் நிகழ்காலத்தையும் வருங்காலத்தையும் தன் அகத்தே காட்டுவதால், நாடகம் எனப் பெயர் பெற்றது. நாடகம் என்பது உலக நிகழ்சிகளைக் காட்டும் கண்ணாடி என்பது முற்றிலும் பொருந்தும். கதையை, நிகழ்ச்சியை, உணர்வை நடித்துக் காட்டுவதும், கூத்தாக ஆடிக்காட்டுவதும் நாடகம் என்பர். இதற்குக் கூத்துக்கலை என்னும் பெயர் உண்டு. நாடகக்கலையின் தோற்றமும் வளர்ச்சியும்: தமிழின் தொன்மையான கலை

திரு.வி.க பிறப்பும் கல்வியும்: சென்னைக்கு அருகே துள்ளம் என்னும் ஊரில் விருதாச்சலனார் – சினம்மையாரின் மகனாக 26.08.1883ஆம் நாள் பிறந்தார். சென்னை ராயப்பேட்டை வெஸ்லி பள்ளியில் படித்தார். கதிரைவேலனாரிடம் தமிழ் இலக்கியங்களையும் சைவ சித்தாந்த சாத்திரங்களையும் படித்தார். தமிழ் பற்று: “எங்கும் தமிழ், எதிலும் தமிழ்” என்பதை முழு மூச்சாக கொண்டார். வடமொழிச் சொற்களை கலவாமல் தூய தமிழிலே எழுதவும் பேசவும் செய்தார். பிறமொழியறிவு: தமிழை வளர்க்க பிற மொழியை வெறுக்க வேண்டும் என்பது பொருளல்ல என்றார்.

மணிமேகலை சொற்பொருள்: ஆயம் – தோழியர் கூட்டம் ஆசனம் – இருக்கை நாத்தொலைவில்லை – சொல் சோர்வின்மை யாக்கை – உடல் பிணி நீங்கா – நீங்கா நோய் பேதைமை – அறியாமை செய்கை – இருவினை உணர்வு – அறிவியல் சிந்தனை அரு – உருவமற்றது உறு – வடிவம் வாயில் – ஐம்பொறிகள் வேட்கை – விருப்பம் பவம் – பயன் நோக்கிய செயல் கொடு – கொம்பு அலகில – அளவற்ற தொக்க

உமர் கய்யாம் பாடல்கள் அன்பு சியின் அயலாரும் அண்டி நெருங்கும் உறவினராம்; அன்பு நீங்கின் உறவினரும் அகன்று நிற்கும் அயலரவாம்; தும்ப நோயை நீக்கிடுமேல் துவ்வா விடமும் அமுதமாகும்; துன்ப நோயை ஆக்கிடுமேல் தூய அமுதம் விடமாமே! சொற்பொருள்: பகர்வது – சொல்வது தெளிவீரே – தெளியுங்கள் துவ்வா – நுகராத அகன்று – விலகி ஆழி – கடல் இலக்கணக்குறிப்பு: நோக்கா – ஈறுகெட்ட எதிர்மறைப் பெயரெச்சம் நோக்கி – வினையெச்சம் துவ்வா விடம் –

உணவே மருந்து தமிழர் மருத்துவத்தில் உணவு என்பது அணைத்து நோய்களையும் தீர்க்கக்கூடிய சஞ்சீவி மருந்தாக கருதப்படுகிறது. பசியின் கொடுமையை “பசிப்பிணி என்னும் பாவி” என மணிமேகலை கூறுகிறது. “உண்டி கொடுதோர் உயிர் கொடுத்தோரே” என மணிமேகலையும், புறநானூறும் கூறுகின்றன. திருக்குறளில் மருந்து என்னும் அதிகாரத்தில் உணவே மருந்தாகும் தன்மையை திருவள்ளுவர் தெளிவாக கூறியுள்ளார். நம் நாட்டு சமையலுக்கு புழுங்கல் அரிசியே சிறந்தது. நோய்க்கு முதல் காரணம் உப்பு. “மீதூண் விரும்பேல்” என்றவர் ஔவை.